Nie widzę powodów, dla których miałaby nie istnieć.

To temat stary jak świat, można by rzec. Informacje o Atlantydzie pochodzą od Greka Solona, który usłyszał o niej od kapłanów egipskich, którzy to mieli przekazywać pomiędzy sobą od pokoleń, co się działo w zamierzchłych czasach. Później Platon na tej podstawie napisał Timaios i Kritias (filozoficzny mit o stworzeniu świata). Jakkolwiek ci ludzie brali to na poważnie, o tyle już wtedy zastanawiano się o co w zasadzie chodzi. Platon twierdził, że znajduje się ona za Słupami Heraklesa. Współcześnie uważa się, że chodziło mu o Cieśninę Gibraltarską. Inni zaś łączą je z Hyperboreą, a nawet ze ścianą lodu, którą ma być Antarktyda w koncepcji Ziemi w kraterze Terry.

„(…) i nam wszystkim, którzy zamieszkujemy po tej stronie Słupów Heraklesa, zachowało wolność, nie zazdroszcząc jej nikomu. Później przyszły straszne trzęsienia ziemi i potopy, i nadszedł jeden dzień i jedna noc okropna — wtedy całe wasze wojsko zapadło się pod ziemię, a wyspa Atlantyda tak samo zanurzyła się pod powierzchnię morza i zniknęła. Dlatego i teraz tamto morze jest dla okrętów niedostępne i niezbadane; bardzo gęsty muł stanowi przeszkodę — dostarczyła go wyspa zapadająca się na dno” — Timajos

Poza tym iż bardziej współcześni nam filozofowie zastanawiali się od dawna, czy Atlantyda była platońskim wyobrażeniem idealnego państwa, czy też nie, to wiele miejsc z nią utożsamiano. Trójkąt Bermudzki ze swymi anomaliami, Kretę z resztkami cywilizacji z Knossos (pewne egipskie reliefy przedstawiały kontakty z nią), kontynent wysepek Mu/Lemurii na Oceanii, Oko Sahary. Wiele również odkrywano zatopionych miejsc na przestrzeni lat, jednakowoż i tak dna oceanów pozostają prawie wcale niezbadane. Do tego, czasy się zmieniły, np. Sahara przestała być porośnięta roślinnością i stała się pustynią. Niemniej, zauważ, że skądś się wzięła taka nazwa jak Ocean Atlantydzki, aczkolwiek twierdzi się, że Atlantikos („morze na zachód od wybrzeża Afryki”) odnosi się do Atlasa i tego całego mitu.

W kontekście informacji alternatywnych i ezoterycznych można dowiedzieć się trochę więcej. Edgar Cayce, spiący prorok, umiejscowił ją właśnie w Trójkącie Bermudzkim, stwierdzając iż powodem jej katastrofy były źle działające wielkie kryształy. Podobne rzeczy można usłyszeć od osób poddanych regresji hipnotycznej i niehipnotycznej. „Ramtha. Biała Księga” przedstawia nieco realiów życia tamtego czasu. Ponadto wspomina się także od eksodusie ludzi z Atlantydy na resztę zamieszkałego świata: do Egiptu (kapłani), Irlandii (druidzi), na Ameryki Północnej (Indianie), czyli, jakby nie patrzeć, na ziemie położone w północnej części Atlantyku.